به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛  مهدی محقق، نسخه شناس، موسس و رئیس مرکز مطالعات اسلامی دانشگاه تهران-مک گیل در پاسخ به پرسشی درباره مفهوم طب اسلامی گفت: مقصود از طب اسلامی پزشکی و طبی است که در تمدن اسلامی به وجود آمده است که هم ریشه ایرانی و هم اسلامی و هم هندی دارد. نمایندگان طب اسلامی علی بن عباس مجوسی اهوازی صاحب کتاب «کامل الصناعه الطبیه» و ابن سینا صاحب کتاب «قانون» هستند. طب جدید یا طب اروپایی هم از همین کتاب‌ها استفاده کرده‌اند. همین کتاب «کامل الصناعه الطبیه» دو ترجمه دارد که یکی از مترجمان آن قسطنطین آفریقایی است که به زبان لاتین این کتاب را ترجمه کرده است.

رئیس سابق انجمن آثار و مفاخر فرهنگی اظهار داشت: طب امروز اروپایی‌ها هم از طب ما استفاده کرده است. طبی که الان مورد استفاده اروپاییان است از زمین نجوشیده و ریشه‌ای داشته است. ریشه آن هم ترجمه لاتین کتاب‌های اسلامی بوده است.

وی افزود: علاوه بر کتبی که نام بردم کتبی مانند «هدایه المتعلمین» و «ذخیره خوارزمشاهی» نیز هستند. اما طبی که از اخبار و احادیث آمده که به طب النبی یا طب الصادق یا طب الرضا مشهور است مسئله دیگری است. یعنی آنچه که ائمه اطهار درباره سلامتی روح و نفس گفته‌اند و در کتبی نیز مدون شده است. فلذا اصطلاح طب اسلامی یعنی طبی که در فرهنگ و تمدن اسلامی شکل گرفته است.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا احادیث و روایاتی که دارای محتوای طبی هستند واحد اعتبارند یا خیر به خبرنگار مهر گفت: این مسئله دیگری است و علم دیگری می‌خواهد. در علم درایه الحدیث و روایه الحدیث به این موضوعات پرداخته می‌شود. هر چه در تاریخ ذکر شده قابل تشکیک است و منحصر به روایات نیست. در این صورت دیگر به هیچ چیز نمی‌شود اطمینان کرد. برای ارزیابی احادیث موجود متدولوژی وجود دارد و در علم الحدیث و رجال و درایه سند روایات بررسی می‌شود. همین طور نمی‌توان گفت که معتبر نیستند و باید تحقیق دقیق انجام داد.

این چهره ماندگار با اشاره به اقدام فردی که چندی پیش با مدعای طب اسلامی اقدام به سوزاندن یک کتاب پزشکی کرده بود نیز گفت: سوزاندن کتاب امر نادرستی است. خلیفه دوم دستور به سوزاندن کتاب داد و گفت قرآن برای ما کفایت می‌کند. در تاریخ بیهقی می‌گوید هیچ کتابی نیست که به یک بار خواندن نیارزد. می‌توان هر کتابی را با متدولوژی علمی ارزیابی کرد که ممکن است بخشی از آن درست باشد و بخشی نادرست یا ضعیف باشد. برای ارزیابی و ارزشیابی روش علمی وجود دارد. اگر بخواهیم این گونه اعمال را به اخباری‌گری نسبت دهیم هم ما نشنیده‌ایم که اخباری‌ها کتاب بسوزانند یا دعوت به این کار کرده باشند.